-
1 νάπη
νάπη, ἱ, Waldthal, waldige Thalschlucht; ἔκ τ' ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι καὶ νάπαι, Il. 8, 558. 16, 300; ἐν κοίλᾳ λέοντος νάπᾳ, Pind. I. 3, 12; P. 6, 9; κεκρυμμένη νάπη, Soph. O. R. 1398; διὰ χειμάῤῥου νάπης ἐπήδων, Eur. Bacch. 1091; Ἶδαίαν ἐς νάπαν, Andr. 274, öfter; Ar. Av. 740; Her. 4, 157; ἐκ Μουσῶν κήπων τινῶν καὶ ναπῶν, Plat. Ion 534 b; εἰς τὰς ἐν τοῖς ὄρεσι νάπας ὅσαι κοῖλαι, Legg. VI, 761 b; Xen. An. 4, 5, 15. 5, 2, 31, der auch die andere Form νάπος hat.
См. также в других словарях:
νάπη — Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 170 μ.) της Λέσβου. * * * η (ΑΜ νάπη) δασώδης κοιλάδα ή φαράγγι, ορεινό δάσος («εἰς τὰς ἐν τοῑς ὄρεσι νάπας ὅσαι κοῑλαι», Πλάτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Το ζεύγος τών παράλληλων τ. νάπος / νάπη ανάλογο τών νάκος /… … Dictionary of Greek
